Ito ang araw kung saan ay magkahalong emosyon na naman ang
mga bata. May mga tao kasi na excited na pumasok sa eskwelahan habang ang iba
naman ay tamad na tamad pa.
Pero, wala na tayong magagawa d’yan. Hunyo na, mga tol. Tama
na ang panahon para maging isang hunyagong tambay o tamad na nilalang. Dahil pasukan
na naman.
Eh ano ngayon?
Pabonggahan na naman ng gamit. Paramihan at payabangan ng
mga bagong lapis, papel, bolpen, notebook, at ultmong mga bag. Pakapalan ng
yellow at intermediate pad na pustahan matapos ang isang buwan na punong-puno
ng quiz, mamumulibi ka rin at hihingi sa pinakamabait na katabi. Pabonggahan ng
tinta ng mga ball pen na mauubos din matapos mong drowingan ang mga blangkong
pahina sa likod ng notebook mo. At payabangan ng design ng ID lace, at pag
dumating ang school ID mismo, tatamarin ka rin naman na isuot ang mga ito.
Pasukan na naman! E ano ngayon? Magkikita na naman kayo,
mula sa crush mo hanggang sa mga taong bumubully sa iyo. Mula sa kaaway mo na
pinanggigigilan mong sapakin sa kada pagkakataon na nag-aya siya na “abanagn
tayo sa labas pagkatapos ng klase” hanggang sa mga barkada mo na palagian mong
kasama sa panahon na wala kayong nagawa sa inyong takdang-aralin at sa
pagkakataon na umo-ober da bakod kayo para lang makapagbulakbol. Sa madaling
sabi, isang taon mo na naman silang makakasalamuha’t pakikisamahan. Oo, sa ayaw
at sa gusto mo. Langit at impyerno pa rin ang magiging atmosphere ng classroom
para sa iyo.
Ayan na rin ang mga titser mo, mula sa pinaglilihiman mo ng
pagtingin (ke paghanga man yan o dahil lang sa init ng katawan), hanggang sa
mga terror na palagi mo na lang iniiwasan at sinusumpa. Samahan mo na rin ng
guidance counsellor, yung taong kinatatakutan mo sa twing napapagulo ka o baka
naman ay tropa-tropa mo na dahil sa ilang beses ka nang napapatawag.
Pasukan na naman! E ano ngayon? Uso na naman ang salitang “baon.”
Yehey, may pera na naman silang gagastahin. May salapi na mahahaawakan para
maitext ang kasintahang kaklase (asus, e kung mag-usap na lang kayo ng personalan
no?), pangrenta sa PC at sa iyong paboritong DOTA at pang-nood ng sine.
Maliban pa d’yan, uso rin ang salitang “service,” lalo na
kung konyo ka’t wala kang sense of direction. Tamad mag-commute o sadyang may
takot ka lang sa mga kalye kung saan ay naglilipana ang mga balasubas na
nilalang mula sa mga drayber na mahihilig lumusot kahit mali-mali na ang
dinadaanan at marami nang gusoit, hanggang sa mga kunwaring pedestrian pero
snatcher pala. Naku, balang araw, hindi ka isasalba ng taxi sa panahon na
kulang-kulang din siya sa urban geography. Explore-explore din, tsong, ‘pag may
time.
Pasukan na naman! e ano ngayon? May nabago ba sa kapaligiran
ng eskwelahan mo? Maliban sa tumaas ang matrikula mo ngayong taon at semester? O
baka naman uminit lang ang ulo mo sa traffic, kay manong sekyu na sobrang
higpit sa inspeksyon (to the extent na ultimo ang hulsa ng brief mo e kinakapa
pa), sa mga tao sa paligid na lagi na lang nagkukupal, umaraw man o umulan, may
pasok man o wala, at sa kung sinu-sino pang tao at kung anu-ano pang mga bagay
d’yan?
Pasukan na naman! E ano ngayon? Malamang, balik ka na sa
buhay estudyante, kaya kung ako sa ‘yo, tigil-tigilan ko na ang
pakikipaglandian d’yan at mag-aaral na ako.
Author: slickmaster | © 2013 september twenty-eight
productions
No comments:
Post a Comment
Feel free to make a comment as long as it is within the bounds of the issue, and as long as you do it with decency. Thanks!