8/5/2013 12:51:17 PM
May dalawang mukhang hinaharap ang PNP. Ang isa’y papuri,
habang isa naman’y malaking dagok sa kanilang reputasyon.
Sa mga balitang umalingawngaw noong nakaraang buwan ay ayon
sa isang pag-aaral, ang Philippine National Police ay isa sa mga
pinaka-tiwaling organisasyon sa ating pamahlaan.
Hindi na rin ito kataka-taka dahil sa mga corrupt na tao na
nasa ibabang bahagi ng kapulisan. May mga sinusumbong na kaso ng pangongotong,
pagbabanta, mga tila may koneksyon o accessory sa mga karmual-dumal na krimen,
pagpe-frame-up o hulidap, illegal na raket, at tahasang pang-aabuso ng kanyang
kapangyarihan sa kapwa mamamyan, kung saa’y pumapasok din sa kategoryang ito
ang paglabag sa karapatang pantao.
Sa programa ni Raffy Tulfo na Wanted Sa Radyo, parang wala
yatang isang araw na lumilipas na may nirereklamong miyembro mula sa hanay ng
mga alagad ng batas. Sa malamang, isa na ito sa mga dahilan kung bakit wala
nang tiwala ang karamihan sa kapulisan.
Kung bakit sa panahon na naagrabyado ang mga mamayan ng mga
kawatan ay dalawang bagay ang kanilang pinagpipilian: (1) manahimik na lang at
ipagkibit-balikat ang mga ito, o (2) ang mas nakakatakot na pamamaraan – ang
ilagay sa kamay ng mga biktima ang batas. Bagamat mas marami ang pinili yung
nauna.
Pero bakit nga ba naging tiwali ang mga ito? Dahil ba sa
sadyang marumi ang kalakaran ng buhay sa ating bansa? Madali kasi na kondenahin
sila sa mga ginagawa nila. Subalit sa kabila ng mga tila kasakiman ng kanilang
gawain, may mangilan-ngilan d’yan na parang mga hamog din – mga kumakapit sa
patalim. Dala ng kahirapan ba? Posible, naisasantabi nila ang mga bagay na
tama, dahil kailangan nilang maka-survive.
Yun nga lang, kung ang last resort nito ay ang mga agwaing
mapang-abuso at ilegal, hindi rin talaga tama. Minsan naiisip ko, pare-pareho
lang tayong biktima ng bulok na sistema sa ating lipunan.
Malaking factor rin siguro kung bakit nagkakaganun ang
kapulisan ay yung kakulangan nila sa training, sandata, at iba pang statistika sa
mga ulat, na palagiang sinasabi ng kritiko sa PNP. Sa ngayon ay sinosulosyunan
na ng pamahalaan ang problemang ito.
Pero kung may mga tiwaling pulis, may mga matitino naman. At
ito ang ibinida ng ating Pangulo sa kanyang State Of The Nation Address . Kabilang yung babaeng
pulis na lumaban para madakip ang isang criminal kahit wala siyang sandata at
nasaksak.
Maliban pa d’yan ang mga taong mula sa naturang hanay na
pinuri sa social media dahil sa kanyang pagtulong sa nangangailang tao. At
kahit yung pulis na umiyak na lang dahil halos maubos na ang kanyang pasensya
noong kinompronta niya ang ialng aktibista noong kasagsagan ng SONA.
Sabagay, madaling magsabi na “kung ganito lang sana ang kapulisan –
gayahin ng mga abusado ang mga dukha sa kanilang tungkulin.” Malaking bahid sa
mga nakakataas ang mga kaso ng katiwalian e, lalo na kung matitino ang
karamiahn sa mga posisyon na ito. Sila ang napagbubuntungan ng sisi at
sari-saring pambubulyaw mula sa iba’t ibang sektor ng tao.
Pero malay mo ‘di ba? Ika nga ni Tulfo (hindi sa eksaktong
pananalita), “hindi naman lahat ng nasa kapulisan ay abusado.” Maliit na
porseynto nga lang sa mga ito ay tila
mga mapang-abuso. Pero yun nga lang, likas kasi sa atin ang pumuna sa isang
bagay dahil lang sa kanilang katiting na kamalian.
May kasabihan, “one single mistake can’t define a man
alone.” Ibig sabihin, hindi dahil sa maliit na pagkakamaling nagawa ng
isang tao ay nuknukan na siya ng kasamaan. Parang sa hanay ng kapulisan – hindi
porket na may isang abusadong pulis sa ating lipunan ay abusado na rin ang
lahat ng nasa PNP. Sinisikap man nilang linisin ang kanilang pangalan bagamat
napakahirap na trabaho ito para sa kanila.
Yun nga lang, mahirap talaga.
Author: slickmaster | © 2013 september twenty-eight
productions
No comments:
Post a Comment
Feel free to make a comment as long as it is within the bounds of the issue, and as long as you do it with decency. Thanks!