9/27/2013
8:26:13 PM
Sa isang
eskinita dyan lang naman sa tabi-tabi. Kanina.
Friends ko: Oy, birthday mo na ah!
Ako: OO. E ANO NAMAN NGAYON?
F: Magblow-out ka naman! (BLOWOUT, BLOWOPUT, BLOWOUT)
A: (sabay hinipan ng upos ng sigarilyo nila papunta sa mukha nila) O, ayan. Ano, blow-out pa? (sabay tiger look sa mga mokong at walang pakialam kung maasumbatan ng “suplado.” Kulang na lang ay aambaan ko ng suntok ang mga gago eh.)
Suplado ba?
Mukha lang.
Ito ang
realidad ng buhay, mapanoon man, o ngayon. Sa tatlong araw ka lang maalala ng
halos lahat ng taong nakakakilala sa iyo. Yan ay kung (una) sumapit na ang birthday
mo, (pangalawa) kapag namatay ka, at (ikatlo) pag may nagawa kang isang
malaking bagay – ke mabuti man ito o masama (basta, kontrobersyal).
Pero focus
tayo sa una. Oo, ang birthday. Ano bang meron sa “birthday?” ito ang
pinaka-espesyal na arwaw sa iyong buhay. Kung ang 364 (o 365 kung leap year) na
araw ay nagdala sa iyo ng nuknukan na mga di kanais-nais na pangyayari (naku,
saklap naman nyan)m, e sigurado naman ako na may kaisa-isang araw na para
lamang sa iyo – yan yun mismo.
Kaso
maraming bagay nga lang ang nakakalulungkot isipin pag birthday mo. Dahil nga,
madalas ay ditto ka lang naalala ng mga taong nakasalamuha mo. Ito pa ang mas
masaklap dyan – pag birthday mo, ito ang laging hinihirit: “blowout naman d’yan!”
Pag
birthday mo, saka lang sila babati sa iyo. Doon mo lang mapapansin na napupuno nap
ala ang inbox mo sa kada birthday greeting. Ganun din ang laman ng iyong
Facebook account na apaw-apaw na ang wall post nila sa iyong timeline profile
(unless hindi mo ito dinisplay sa about tab ng profile mo mismo). Ganun din pag
nakita ka nila in person sabay hirit ng “libre naman dyan!” Pag tinanggihan mo,
bibirahin ka pa ng “ano ba ‘yan! Damot!”
Sa madaling
sabi, d’yan sila nagiging mabait, na akala mong maamo pa sa tuypa ang istura
nila at samahan pa ng naglalakihang mata na akala mo ay si Agnes ng Depsicable
Me. Pero pag ibang araw, para kang ineechepwera ng mga ito. Parang hindi ka
nag-eexist sa universe. Lagi kang binubully. Palagi kang inaalipusta, nagiging
subject sa asaran at backstabban.
Aba,
bastusan na ba ‘to?
Kaya sa
totoo lang, mas okay pang umabsent sa klase o pasok sa trabaho, o kahit sa
bahay na rin; at pumunta sa lugar na ikaw lang ang makakapansin sa sarili mo at
doon ka lang magdidiwang. Masayado bang madamot? Masyado bang makasarili?
Hindi,
tanga ka lang talaga. Dahil kung ikaw yung tipo na papansin lang ang tao pag sumapit
na ang kalendaryo sa espesyal na araw niya at doon ka lang magpaparamdam at
pasimpleng hihirit ng pakimkim mula sa
kanya, pucha, kapal naman ng mukha mo ‘oy. Mahiya ka din naman pag may time.
Dahil ang
tunay na kaibigan, kaibigan ka talaga sa tanang panahon, hindi yung saka ka
lang maalala kapag petsa na ng iyong pagsilang.
Author:
slickmaster | © 2013 september twenty-eight productions
No comments:
Post a Comment
Feel free to make a comment as long as it is within the bounds of the issue, and as long as you do it with decency. Thanks!