03/06/2013 12:35 AM
Pwede rin itong pamagatan bilang the “Paparazzi
Syndrome.”
Ang mundo
ngayon ay parang isang malaking bahay ni Big Brother – lahat may camera, lahat
may capable na gumawa ng sariling video at YouTube channel, lahat may karapatn
bilang maging isang “citizen journalist (kuno),” at lahat ay may karapatan para
magkaroon ng sariling pangalan (as in maging celebrity ba). At kung hindi man
lahat ay ganito, e di “karamihan.”
Ayos na sana
e, lalo na kung sa kabutihan ito ginagamit ng mangilan-ngilang tao, o kung
worth it naman ang anomalyang expose mo (yung tipong may surveillance shot ka
ng isang “jamming session ng mga adik sa ipinagbabawal na droga). Kaso, may
mali lang sa pagiging a la Big Brother kung ito’y wala sa lugar. Marami ang mga
umaabusong nilalang. Siguro kating-kati sa kanilang mga cellphone at wannabe
videographer sila.
Kaya siguro dapat ay ituro na sa lahat ng bata ngayon ang
mga bagay na may kinalaman sa media ethics.
Ang daming
mga feelingerong citizen journalist, yung tipong may maipagmalaki lang sa
Facebook, Twitter, Tumblr, o kung saang mga websites pa iyan. Parang 'tong mga
gagong ito:
