Reader Advisory

Some articles posted in The SlickMaster's Files may contain themes, languages, and content which may neither appropriate nor appealing to certain readers. READER DISCRETION is advised.
Showing posts with label public. Show all posts
Showing posts with label public. Show all posts

15 September 2022

Newsletter: Government, private sector commit to partner for truth, innovation, and progress at PR Con

[THIS IS A PRESS RELEASE]


Leading public and private sector leaders have actively pledged to anchor their respective communication efforts on truth, innovation, and progress amid a reopening economy at the successfully concluded “The Tipping Point,” the 2022 National Public Relations Congress last September 1 and 2 at The Peninsula Manila, Makati City.

19 July 2017

Snappy Rebuttals to Stupid Taxi Driver's Excuses

07/18/2017 11:16:52 PM

Photo credits: Rappler
Since time immemorial na lang yata naglipana ang isa sa mga pinakamalalalng problema sa larangan ng transportasyon sa lipunan – ang tahasang pagtanggi ng mga taxi. Siguro karamihan naman sa atin ay minsan nang nagkaroon ng engkwentro na ganito. 

Nah, ako nga tinanggihan ng halos 20 taxi nung may isang araw na kailangan kong pumunta sa BGC para mag-cover nun sa isang event bilang blogger. At hindi lang ito nangyari sa iisang lugar. Sa dalawa pa nga eh.

Yung iba, nuknukan ng pagiging arogante pa kung tumanggina as if isa na siyang demigod at deity ng katrapikan sa Metro Manila. Yung ilan napakabayolente. Yung iba naman, dinaan na lang sa bait para hindi halata ang pagdi-diva nila.

Sa sobrang kakupalan ng ganitong aktibidades, sarap tuloy gawin ulit yung biglang baba ka na lang ng taxi – at hindi mo isasara ang mga pinto nito. (Oo, 'ulit' kasi nagawa na namin yun dati at walang halong pagsisisi yun. Tangina niya eh.)

Ito lang ha? Pare-pareho lang naman tayo nagkukumahog na kumita sa araw-araw. Pero kailangan mo ba talagang manlamang ng kapwa mo at hihirit ka pa ng “keso ano naman gawin ko? Magnakaw?!” (sabay labas ng crowbar o katana). Mga tsong, hindi dahilan yan. 

At please lang, kung gusto niyo na pagkatiwalaan kayo ng publiko sa halip na patulan namin ang mga TNVS, huwag na huwag kayong tumanggi ng pasahero, at baka mabara lang namin kayo sa alinmang isasambit ng mga gaya nito:

26 June 2015

Disdains

06/26/2015 06:37:19 PM

Si Binay, si Binay at si Binay.

Halos lahat ata ng malalaking balita noong nagdaang mga araw ay ukol kay Bise Presidente Jejomar Binay.

Paano ko nasabi ang mga ito?

28 July 2014

Bago N'yo Taasan Ang Pasahe sa Jeep...

06/30/14 03:12:27 PM



May usap-usapan na planong itaas sa sampung piso (P10) ang pasahe sa mga pampasaherong jeepney, mula sa dating walong piso at limampung sentimo (P8.50) na presyo nito. Napanood ko nga lang ito bilang isa sa mga balita sa isang morning show sa isa sa mga higanteng TV network.

Actually, 8.50 mula noong nakaraang buwan—at muli , matapos ang apat na taon na nakapako ito sa otso pesos (P8.00)

Ano? Putangina?! Magtataas na naman sila?

Oo nga. (Unli ka rin, e no?)

10 June 2013

No Quality TV

6/10/2013 11:29:03 AM

Papasadahan ko lang ang litratong ito.

https://www.facebook.com/pages/Pilipinas-Kong-Mahal/260869464047452

Ansabe naman?

“Nobody ever went broke underestimating the intelligence of the Filipino public.” The dumber the show, the higher the ratings. 

Sino nagsabi niyan? Ang isang komentarista at bokalista ng bandang Radioactive Sago Project na si Lourd de Veyra.

Bagay na tahasan kong sinasang-ayunan lalo na sa panahon ngayon. Wala nang tinatawag na “Quality TV.” Wala nang masyadong mga dekalibreng palabas na kasalukuyan. Tinalo na ng internet ang telebisyon pagdating sa larangan ng “kaalaman.” Wala na rin masyado ang mga palabas na huhubog sa iyong pakikialam o “awareness” sa mga kaganapan sa iyong bayan. Ang natira na lang ay ang mga tabloid at pocketbook sa ere. Tama, ang mga newscast ngayon na tila sobra pa ang pagbibigay ng emphasis sa mga police beat at ginagawang national item ang mga showbiz balita. Samahan mo pa ng paawa effect sa mga talent reality shows, ang sobra-sobrang promo na variety programs at ang jeskeng pamamayagpag ng mga teledrama. Parang silang mga restaurant ... as in “all-day breakfast” ang main dish nila.

Actually, ganyang-ganyan na ang karamihan sa mainstream, lalo na sa larangan ng entertainment.

Ano ang bagay-bagay na natutunan ng karamihan sa panahon ngayon?

15 November 2012

Lessons From The AMALAYER Shit.

11/15/2012 09:26 AM 

Hindi na bago ang mga ganitong klaseng insidente sa internet ngayon. Nagsilabasan ang mga tao na malalakas manghusga sa kani-kanilang kapwa na akala mo ay walang pinagkaiba sa kanilang pinaggagagawa.

And not to mention, isa na naman ito sa mga pauso ngayong taon na walang kaatorya-torya. Mga tipong nakakabobo ba.

Ito ang mga aral na dapat matutunan ng sinuman, hindi lang ng nakastigo ng mga netizens sa pangalan ni Paula Jamie Salvosa, ang lady security guard ng Light Rail Transit Line 2 Santolan Station na si Sharon Mae Casinas, ng video uploader na si Grgory Paulo Llamoso at ng lahat ng netizens na pumatol at pumanig sa kung saan-saan. Na…

01 November 2012

Hindi Porket Single Ay Mahilig Na Mag-GM.

10/21/2012 09:25 AM

Minsan, hindi ko na rin pinaniniwalaan ang bagay na naglalarawan sa mga tipo ng tao base sa kung gaano ito maglahad gamit ang kanyang mga cellphone. Ayon sa mga nababasa ko, mga single daw ay mahihilig mag-send ng group message, at ang pinakamadalang daw na magtext ay mga taong taken o in a relationship. Maliban diyan, mga walang load o sadyang anti-social lang ang trip.


Ah, ganun? Parang isang kaso na naman ito ng maling panghuhusga sa pangkalahatan.

15 October 2012

Plastic ban?!

Noong mga nagdaang buwan, inimplementa na ng ilang mga lokal na pamhalaan sa Metro Manila (pati na rin yata sa ibang mga lalawigan sa Pilipinas) ang pagbawal sa paggamit ng isang materyal na nakakasama sa ating kapaligiran. Ang plastik.

May kanya-kanyang gimik na rin ang bawat negosyante, lalo na sa mga supermarket. Hinihikayat nila na gumamit ang mga mamimili ng mga reusable na bag. At naniningil sila ng karagdagang halaga sa kada supot o plastic bag na magagamit. Aniya, gagamitin ang anumang makokolekta sa mga proyekto na may kinalaman sa pagtulong sa naghihingalong Inang Kalikasan.

27 September 2012

Martial law in the cyberspace? (The Online Libel Story)

Noong Sabado, a-15 ng Setyembre, 2012 ay nilagdaan ng Pangulo ng bansa na si benigno Aquino III ang batas na susupil sa mga krimeng nagaganap sa internet. Ang Cybercrime Protection Act of 2012 ay may saklawa sa ilang mga kaso ukol sa child pornography, cyber-bullying, identity theft, fraud at online defamation o online libel, at ang mga parusa sa sinumang lalabag ay 6 hanggang 12 taon na pagkakabilanggo at may multa na hindi bababa sa P20,000 pero hindi lalagpas sa P10 Milyon.

Bagamat may mga ulat na irerepaso ang ilang mga probisyon sa part eng online libel. Marami naman ang umaalma. Maari daw kasi nito masupil ang karapatan ng isang tao na maglahad o magsalita.

Parang ang dating ba ay pag nagsalita ang mga pulitko, wala nang karapatan ang mga mamayan na magreact. Sabagay may punto nga din naman, lalo na kung mga “epal” ang mga ito at ang sagot ng mga netizens sa kanila ay ang pamamraan ng pangba-bash.

Hmmm… masasagasaan nga. Kasi isa sa pinakaprimarong karapatan natin ayon sa mata ng batas ay ang maglahad. OO nga naman, bakit mo ko tatanggalan ng karapatan na maglahad. Marami ang maapektuhan nito, lalo na ang inyong lingkod na umiikot sa mga usapin sa lipunan madalas umikot ang mundo ng pagba-blog ko. Parang binigyan mo kami ng piring sa aming bunganga at maging piping saksi sa lahat ng kaganapan. Literally, it’s a big SHUT UP on me.

Pero sa kabilang banda tingin ko, may dahilan kasi kung bakit kailangan maghigpit ang batas lalo na sa ngayon. Pero duda ako na a la Martial Law ang dating nito, unless kung sobrang higpit talaga. At mahihirapan sila na supilin ito, hindi dahil a kung anu-anong mga teknikalaidad at terminolohiyang may kinalaman sa Information Technology ang kinakailangan, kundi dahil sa walang malinaw na level of tolerance. May mga bagay kasi na masasabi na libel ng isa pero hindi naman sa panig ng iba. At bilang tao, magkakaiba tayo ng pamantayan kung ano ang nakakatawa sa nakakaasar sa ating mga kanya-kanyang pananaw, lalo na sa mga social networking sites na ginagawang libangan ng karamihan, o panakas mula sa mga masasamang kaganapan sa realidad ng buhay. Ditto na lang nila nagagawang tawanan ang problema.

Pero… may rerepasuhin man o hindi, kailangan na rin kasi ng batas na ito e, kahit sa totoo lang ay mahirap sugpuin ang mga cyber crime, dahil sa sobrang daming mga terminolohiya at teknikalidad ang kinakailangan para maresolba ang krimen. Dumarami pa ang mga abusado, ke trip lang man yan o sadyang may layunin.

Matanong ko lang, yung totoo… labag ba talaga ito sa freedom of expression ng tao o dahil hindi lang ito matanggap ng mga asal-gago sa internet? Yung mga taong mapang-abuso. Mga siraulo kasi kung makapagkumento sa mga web sites, ke discussion forum man o sa isang simpleng Facebook post. Hindi pa ganap na nagpapakilala, madali lang kasi ang magpanggap sa harap ng computer e.

Isip-isip muna.

At isa pa, may manipis kasi na linya na naghihiwalay sa pagitan ng pagsasabi ng totoo at sa tahasang pangungutya. Halos wala itong pinagkaiba sa aktwal na libel o defamation.

Alalahanin natin na sa kada salitang binibitawan natin, maliban pa sa ito ang maglalarawan kung anong klase tayo, ay may responsibilidad tayo na pinanghahawakan sa mga ito. Kaya mag-ingat palagi sa mga sasabihin at ipopost.

Huling bara: hati ang opinyon ko. Pabor ako, maliban lang sa mga probisyon sa libel. Kung kailangan man ito repasuhain, aba e dapat lang siguro. Dahil pare-pareho lang tayo talo dito. At nilalahad ko pala ito ng nasa ayos.

Author: slickmaster | Date: 09/27/2012 | Time 12:04 p.m.
© 2012 september twenty-eight productions

20 September 2012

The Senator and The Cyber Mob


Babala: Ang mga nilalaman ng blog na ito ay pawing opinion lamang ng awtor.

Nagsimula sa isang usapin sa RH Bill, napunta sa plagiarism, cyber-bullying, at hanggang sa nauwi sa isang panibagong batas. Iyan ang isa sa mga kalbaryong nagaganap sa Pilipinas ngayon. Isang pasada sa isang… whew, maiinit ng mga pangyayari.

Kontra kasi ang mambabatas na si Senator Vicente Sotto III sa matinding usapin sa RH Bill. At isa sa mga privilege speech niya ukol dun ay halaw pala sa isang blog na naglalarawan ng halos kaparehong sentimiyento sa pananaw niya. Umalma si Sarah Pope, isang blogger at ang reklamo niya: Kinopya ng mga manunulat ni Sen. Sotto ang ilang mga linya mula sa kanyang akda at hindi man lang ito kinilala. Ayon naman sa napag-uusapang senador, bakit ko iko-quote ang blogger na iyun? Blogger lang yun. Bagay naman na inalmahan ng karamihan, kasama na ang inyong lingkod. Oo nga naman, parang hindi naman yata tama ang ganung argumento. Ang dating kasi ay parang minaliit ang mga kakayahan ng mga "blogger." And with all due respect, maraming mga magagaling na manunulat na nagsimula sa pagba-blog. At may mga magagaling na nagba-blog pa rin.

Pero ang pamumutakte kasi ng karamihan sa kanya ay sobra na rin e. Mantakin mo ha? Na-target siya ng mga “memes,” literal binubully siya kahit sa ganung pamamaraan. Naging incorporated ang kanyang apilyedo sa kada pangtitrip ng karamihan ukol sa plagiarism o copyright infringement pa yan. Aba, sa google nga, nakita ko talamak na ang post na ganyan e.

Kaya ba siya tumawag ng “foul” ukol dun at sinabi na biktima siya ng cyber-bullying? Maari.
Hanggang sa isa siya sa mga may-akda ng Republic Act 10175 o ang Cyber-crime Protection Act of 2012 na nilagdaan lang kamakailan lang ni Pangulong Benigno Aquino III. At sa pang-ilang pagkakataon na ay umaalma na naman ang mayorya sa batas na ito, lalo na sa probisyon ng electronic libel o online defamation. Tila sagasa ito sa kalayaan ng tao na magsalita.

Kaya ayan, batikos na naman ang mga alburoto ng mga bulkan, este, ng mga tao nito.

Pero, ito lang ang sa akin. Mali man ang ginawa ng senador kung ako ang tatanungin, pero mas mali naman ang ginawa ng mga tao sa kanya. Bakit kanyo? Kalian pa naging mabuti ang tahasang pambubully? Maging trending nga, pero sa panig naman ng kalokohan? Hindi sa masyadong seryoso, ha? Alam ko na karamihan kasi sa atin ay ginagawang katatawanan ang mga nagaganap minsan, pero alalahanin din natin na may hangganan din ito. Kung inaapura mo kasi ang tao, talagang may magagwa ito na hindi maganda laban sa iyo. At kapag nangyari iyun, wala kang karapatan na magreklamo pa laban sa kanya. Inapura mo nga e, gago ka ba?

Sa totoo lang, ke kung isa man siya sa mga may-akda talaga ng cybercrime act o hindi pa kumpirmado sa listahan (pakiupdate po), e hindi na rin ako magtataka. Binully niyo e. Sobra-sobra din kasi kayo kung manghusga. Ayan tuloy, ano ang napala niyo? Sino ang mas na-gago? Sino ang umuwing luhaan? Kayo din.

Author: slickmaster | Date: 09/19/2012 | Time: 03:02 p.m.
© 2012 september twenty-eight productions

26 February 2012

The “I-Hate-to-See-an-Over-PDAing-Couple” Syndrome

02/26/2012 04:20PM

DISCLAIMER: Before you rant “bitter” on this, make sure you have read everything first.

www.expatguideasia.com
Since the last time my dogs screwed up my shades, I never owned and wore a new one, until my sister gave her that eyewear apparel to me – an oversized aviator type which I used more as a props but I had no choice but to wear whenever I’m hitting a public place.

There are 2 reasons why I used to wear those glasses: either the sun rays are too high for me, and just want to pretend that I don’t see much people around. It’s like the spotlights on me; I am the only king of the world. Nah, but that’s too selfish. I just hate the fact that seeing people like those ugly goons, trying hard salesmen, and over-PDAing couple. Well, let’s focus on the latter.