Salpukan sa NAIA

05/17/2012 | 12:21 p.m

Kaya pala nagtataka ako kung bakit nagtrend ang pangalan ng nakaktandang utol sa Twitter nung araw na yun.

May 6, 2012. Linggo ng tanghali nun, sa Ninoy Aquino International Airport Terminal 3, may magulong insidente na kinasangkutan ng isang mamahayag at mag-asawang artista.

Napakagulo nga lang ng mga istorya para malaman kung sino talaga ang nagpasimuno ng komosyon, bagtamat sa isang kumalat na bidyo sa YouTube, pinagtulungan di umano ng grupo ng mag-asawang Claudine Barretto at Raymart Santiago ang beteranong mamahayag na si Ramon Tulfo. At ang mga pinakaugat ng insidente? Ang reklamo ni Claudine sa isang staff sa Cebu Pacific at ang pagkuha ng mga litrato ni Mon sa nasabing pangyayari.

Napakakumplikado lang para maikwento bagamat mas lumala pa kamo ang sigalot pagkatapos ng isang napakainit ng Linggo ng tanghali nun.

Everyone chokes.

Let’s face it, people of the NBA fan community. Everyone chokes.

I think every playoff time there will be a player who will step up their game level at the start, but to falter in the end. After all, they were human. Not everyone’s a perfect athlete that will guarantee wining games and championships at will.

When a bull lost its rose.

Just a piece of observation on the series though I never witnessed everything game per game.

When Derrick Roses loses himself to injury at the very first game of the 2012 National Basketball Association Playoffs, it changed the fate of his team and the entire competition on the Eastern Conference.

Chicago Bulls was known for a championship contender before, especially when they had their MVP on their lineup. They even win games during the time he’s at sick bay though. But the fact that this is playoff time, the intensity level rises, players mature even and every one’s fighting at a higher risk.

Ang Ugat ng Mga Tunog na Kabaduyan

01:45 PM | 05/05/2012

Sa panahon ngayon, madalas mapapansin mo sa radyo ang mga ganitong bagay. Musika na ang genre ay love songs, novelty pop, at kahit papano’y may halong r-n-b at rock, pati na rin ang dance music na ibang-iba sa mga tipikal na trance at house music. Isama mo na dyan ang mga contest sa radyo, sponsored na events, mga practical jokes, at mga DJs na ibang iba na sa mga tipkial na napapakinggan natin noon.

Memories Of An Old Summer Love

05/13/2012; 07:30 a.m.

March 31, 2007. It was then a sunny Saturday afternoon, just 2 days after my high school graduation. A kind of feeling that says “Yes! I’ve finally get over the hump.” Well, at least, for a while I did. My parents set us up a graduation party at our other place in Bulacan because 3 of us 4 siblings did already graduated from a certain level of schooling (with the eldest finishing Tourism course in college, me on high school, and the youngest at pre-school). But out of all the guests that my parents invited to come, there’s this certain girl whom made me felt something better for the first time in my life. I even thought that I could be infatuated then since relationships started from that aspect anyway (even if at some cases, things ended up making love at his or her bed). Yes, I’ve fallen in love.

Disiplina vs. Demokrasya

05/07/2012 12:32 PM

Minsan naisip ko ito: "Ang kalaban ng DISIPLINA ay ang DEMOKRASYA." 

Bakit? Ewan ko. Napakakumplikadong suliranin lang naman. Dulot ng magulong sistema, at sobrang layang mga mamamayanan. Hindi matantsya kung saan sasakto sana ang lahat para tumino naman tayo.

"FIRST" Ka Nga Mag-Comment, Eh Ano Naman Ngayon?

04/04/2012, 06:01 PM

Ito ay isa sa mga pauso ngayon sa mundo ng social networking (minsan pa nga e sa iba pang mga websites) makikita ito sa comment thread ng isang post o di naman kaya’y sa isang artikulong nakalathala sa isang website o di naman kaya’y mga video sa YouTube.

Ang salitang FIRST. Sa dating pa lang, superior na. Paano kasi, una. Mabilis pa sa alas-kwatro. As in, nauna lang siya magkumento. At masaklap nga lang, e yun din lang ang nilalaman ng comment niya.

Ang Mga Bagay Na Mamimiss Ko Sa Pansamantalang Pagkawala Ng Impeachment Trial

03/31/2012 09:30 AM

Actually, parang mali nga yung term na “pagkawala.” E di let’s say pagka-suspend (or pag-adjourn, rather) ng trial. Problema ba yan? Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit ko napag-isipan na isulat ito. E hindi naman ako pala-tutok palagi sa impeachment trial. In fact, sa mga newscasts lang ako nakakakuha ng mga update, samantalang maraming available dyan sa free tv ng mga coverage ukol sa pag-i-impeach sa punong mahistrado ng Korte Suprema na si Renatio Corona. Sabagay, nung una kong pinanood ko ang mga yun, most of the times nung coverage e parang ang boring naman. Pero may pagkakataon talaga na parang mabubulatlat na lang ng bunganga ko na “ay, mali ako.” May exciting part din pala, at hindi ko tinutukoy ditto ang mga paglantad ng mga testigo, mga ebidensya, at kung ano pa.

Minsan ako nagpost sa account ko sa Facebook ng 5 bagay na mamimiss ko sa pag-adjourn ng impeachment trail ni Chief Justice Renato Corona. Buti na lang, naretrieve ko ang mga yun. Pero hindi ko na lang gagawan ng pamagat na “5” dahil may mga honorable mention e (besides, parang iilan lang naman yata talaga ang mas madalas kong nakikita). Pero same idea pa rin e. ewan ko mga tol, pakiwari ko lang yan, ha?

Why Sorry, Jimmy?

03-27-2012 | 04:06 PM

Papasadahan ko lang ito. Nag-alburoto na naman ang halos lahat ng netizens ng Pilipinas noong lumabas ang video ng isang nagngagalang Jimmy Sieczka. Ang ginawa lang naman ni Sieczka ay “20 things I dislike about the Philippines.” Isa sa dalawang bersyon niya ng mga feature na palbas ukol sa Pilipinas (ang isa naman ay 20 things I like about the Phiilippines.)At dahil nga umani ito ng sari-sari pero madalas ay negatibong remarks sa internet, halos i-kunsidera na ng isang konsehal ng Cebu City bilang “persona non grata.” Pero hindi nito itinuloy at sa halip, humingi ito ng paumanhin ang taong ni Sieczka via sa kanyang video sa Channelfix.

Bagamat marami ang tumuligsa sa taong ito, marami rin naman ang nakakaintindi. Marami nga naman ang dapat ayusin sa bansang ito. Hindi naman pwede sa lahat ng oras ay maganda lang ang nakikita natin. Kung may pangit dyan, ano? Magbubulag-bulagan tayo? E ba’t pa tayo nanonood ng mga balita kung ganun din naman e, marami rin naming negatibong pangyayayri dun?At ito pa, dapat nasa lugar ang ating “pride” bilang mga Filipino.

The “I-Hate-to-See-an-Over-PDAing-Couple” Syndrome

02/26/2012 04:20PM

DISCLAIMER: Before you rant “bitter” on this, make sure you have read everything first.

www.expatguideasia.com

Since the last time my dogs screwed up my shades, I never owned and wore a new one, until my sister gave her that eyewear apparel to me – an oversized aviator type which I used more as a props but I had no choice but to wear whenever I’m hitting a public place.

There are 2 reasons why I used to wear those glasses: either the sun rays are too high for me, and just want to pretend that I don’t see much people around. It’s like the spotlights on me; I am the only king of the world. Nah, but that’s too selfish. I just hate the fact that seeing people like those ugly goons, trying hard salesmen, and over-PDAing couple. Well, let’s focus on the latter.

just my opinion: commercialism kills the real deal.

"nagkataon lamang na ang dami nyong nabenta dahil sobrang daming Pilipino ubod ng tanga!"

-Batas.

sounds like a racist line from his song Mga Putang Ina Nyo. but before you pull the trigger, it's applicable to the present times. lalo na siguro pag malawak ang pananaw nyo sa buhay at ang nakikita nyo na lang sa kapaligiran ay... alam nyo na. mag sobrang babaw na bagay na hindi naman kailangang pagtuunan pa ng pansin.

it shows mula sa pamamahayag hanggang sa pulitika ng ating bansa ngayon. kayo na bahalang humusga. matinding patama yan ah.

originally written 11/17/2011 10:31 am by SLICK MASTER | (c) 2011,2012 september twenty-eight productions

Valentine's Day Na! E Ano Ngayon?

02/142012  10:13 AM

Likas as atin ang mag-celebrate. Wala nang kataka-taka dun. Mula bagong taon, hangang bisperas ng bagong taon.

Pero valentine’s day? 

Online Insecurity (Netizens, Attack! Este, Counter-Attack!)

02/07/2012 | 11:15 A.M.

Isang kabihan nga naman: "Insecurity kills."

Ito... at ito! (Parang script lang yan. Pansinin ang mga litratong nakalakip sa post na ito.) 

Sa lahat yata ng problema sa mundo, mawala man ang korapsyon, krimen, at iba pa… mukhang ito lang yata ang hindi mawawala sa lipunan – ang tahasang panghusga natin sa ating kapwa. At sa panahon na modern na ang lahat ng bagay sa mundo – sa panahon na pangunahing pangangailangan na ng tao ang cellphone, usb, e-mail, Facebook account, at iba pa – mas nagiging high-tech ang ating pamamaraan para pumuna ng kung anu-anong mga bagay kahit hindi naman lahat ay dapat pansinin. (Aba, malamang, yung iba dyan, KSP naman talaga eh) mula sa mga pinotoshop na litrato, sa sadyang mga larawan na naglalahad ng katangahan, sa mga patamang quotes na parang tinype sa powerpoint at sinave na JPEG format… hanggang sa mga screenshots ng mga kumeto sa YouTube na singdami na ng dislikes ang views nito, sa post niya sa Tumblr, tweet nya sa (malamang) Twitter, status sa Facebook, o kahit sa simpleng negatibong remark sa isang artikulo sa Yahoo o kung saan pang mga blogs na yan.

ang landi ay landi, ang buhay ay buhay.

Tawagin mo na kong pathetic o anit-romantikong tao, pero may dahilan kung bakit ganun ang pananaw ko. Naniniwala naman ako sa pag-ibig. Yun nga lang, ang mali ay mali at hindi pwedeng maging tama, at hindi pwedeng gawing excuse ang pagkabulag-bulagan sa pag-ibig.


At lalong hindi ako love guru. Pero sa totoo lang, parang katulad lang 'to ng mga sinusulat ko ukol sa mga ganitong paksa e. katulad nito: Ilang beses ko nang nababasa ang mga kataganag tulad nito.


"magkakamatayan tayo pag nilandi mo siya."


Hindi man sa eksaktong paglalarawan yan, pero sa totoo lang, wala kang karapatan na kitilan ang buhay niya, o kahit sinumang kapwa mo dito sa mundong ibabaw.  Bago ka mag-angas dyan, ba, e bakit?

SAYING “NO” TO FACEBOOK CAN BE GOOD TO YOUR HEALTH… SOMETIMES.

SAYING “NO” TO FACEBOOK CAN BE GOOD TO YOUR HEALTH… SOMETIMES.

First things first, pardon me for branding Facebook on the term “social networking.” I just found the term appealing and relevant to it.

Anyway, Facebook has become more popular to the Filipinos since its emergence by 2009. In fact, we are the “social networking capital of the world” ever since the glory days of the social networking pioneer Friendster. And it shows, from the young kicks wanting to meet different people from all sectors of the society; to even kids that are as young as 10 years old (or even younger) will just cheat their age for the sake of securing an e-mail address and sign their own account. Indeed, in the near future, many people would have a philosophy that an online social networking account may be one of a man’s primary requirements and rights. (but come on, “are you serious?”)

Now why are we entitled to such? Well, blame it to our traditions. We are naturally friendly, hospitable at times. We like to make friends and better networks or connections with people.

But what’s wrong on being a sociable person? Honestly, I don’t think there is anything wrong with that, unless if it’s already too much. Liked you’re friends are taking advantage of your kindness for too much, you’ve picked the wrong guy to deal with, or other certain circumstances between parties.

Now I’m not surprised why people who still doesn’t have a Facebook account did not even bother nor consider of having one. But it could be even more surprising if you met an internet savvy for at least once in their lives.

As I observed the people from all the random sectors of the Facebook world, there are things that can be considered why made such choice of being private.