40 Years After Martial Law…

09/21/2012 12:27 AM

September 21, 1972. Araw ng Huwebes. Sa bisa ng Proclamation #1081, idineklara ng Pangulo noon ng Pilipinas na si Ferdinad Edralin Marcos ang Martial Law. Ang pinakapangunahing dahilan sa pagdeklara nito ay ang labis na karahasang nagaganap sa kanyang panunungkulan. Ayon naman sa ilang mga kritiko niya, ito ay naisabatas para magtagal siya sa kanyang kapangyarihan. Tuluyang naimplementa ang batas-militar nang alas-9 ng gabi ng Setyembre 22, araw ng Biyernes; at inanunsiyo niya ito sa lahat ng istasyon ng radio at telebisyon na umeere sa buong bansa sa oras na alas-7:30 ng gabi noong Sabado, a-23 ng Setyembre, 1972.

The Senator and The Cyber Mob

Babala: Ang mga nilalaman ng blog na ito ay pawing opinion lamang ng awtor.

Nagsimula sa isang usapin sa RH Bill, napunta sa plagiarism, cyber-bullying, at hanggang sa nauwi sa isang panibagong batas. Iyan ang isa sa mga kalbaryong nagaganap sa Pilipinas ngayon. Isang pasada sa isang… whew, maiinit ng mga pangyayari.

Kontra kasi ang mambabatas na si Senator Vicente Sotto III sa matinding usapin sa RH Bill. At isa sa mga privilege speech niya ukol dun ay halaw pala sa isang blog na naglalarawan ng halos kaparehong sentimiyento sa pananaw niya. Umalma si Sarah Pope, isang blogger at ang reklamo niya: Kinopya ng mga manunulat ni Sen. Sotto ang ilang mga linya mula sa kanyang akda at hindi man lang ito kinilala. Ayon naman sa napag-uusapang senador, “bakit ko iko-quote ang blogger na iyun? Blogger lang yun.” Bagay naman na inalmahan ng karamihan, kasama na ang inyong lingkod. Oo nga naman, parang hindi naman yata tama ang ganung argumento. Ang dating kasi ay parang minaliit ang mga kakayahan ng mga "blogger." And with all due respect, maraming mga magagaling na manunulat na nagsimula sa pagba-blog. At may mga magagaling na nagba-blog pa rin.

Pero ang pamumutakte kasi ng karamihan sa kanya ay sobra na rin e. Mantakin mo ha? Na-target siya ng mga “memes,” literal binubully siya kahit sa ganung pamamaraan. Naging incorporated ang kanyang apilyedo sa kada pangtitrip ng karamihan ukol sa plagiarism o copyright infringement pa yan. Aba, sa google nga, nakita ko talamak na ang post na ganyan e.

Kaya ba siya tumawag ng “foul” ukol dun at sinabi na biktima siya ng cyber-bullying? Maari.

Hanggang sa isa siya sa mga may-akda ng Republic Act 10175 o ang Cyber-crime Protection Act of 2012 na nilagdaan lang kamakailan lang ni Pangulong Benigno Aquino III. At sa pang-ilang pagkakataon na ay umaalma na naman ang mayorya sa batas na ito, lalo na sa probisyon ng electronic libel o online defamation. Tila sagasa ito sa kalayaan ng tao na magsalita.

Kaya ayan, batikos na naman ang mga alburoto ng mga bulkan, este, ng mga tao nito.

Pero, ito lang ang sa akin. Mali man ang ginawa ng senador kung ako ang tatanungin, pero mas mali naman ang ginawa ng mga tao sa kanya. Bakit kanyo? Kalian pa naging mabuti ang tahasang pambubully? Maging trending nga, pero sa panig naman ng kalokohan? Hindi sa masyadong seryoso, ha? Alam ko na karamihan kasi sa atin ay ginagawang katatawanan ang mga nagaganap minsan, pero alalahanin din natin na may hangganan din ito. Kung inaapura mo kasi ang tao, talagang may magagwa ito na hindi maganda laban sa iyo. At kapag nangyari iyun, wala kang karapatan na magreklamo pa laban sa kanya. Inapura mo nga e, gago ka ba?

Sa totoo lang, ke kung isa man siya sa mga may-akda talaga ng cybercrime act o hindi pa kumpirmado sa listahan (pakiupdate po), e hindi na rin ako magtataka. Binully niyo e. Sobra-sobra din kasi kayo kung manghusga. Ayan tuloy, ano ang napala niyo? Sino ang mas na-gago? Sino ang umuwing luhaan? Kayo din.

Author: slickmaster | Date: 09/19/2012 | Time: 03:02 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

Load

09/15/2012 | 7:07 PM

Ako po si Jun, 21 anyos, single since birth bagama't hindi naman ako maituturing na isang ganap na desperadong romantiko. 

May nakilala ako sa internet. Siya si Glenda, 19 anyos, kakagraduate lang mula sa isang pamantasan sa kursong nursing. Pero hindi sa istorya ng pag-iibigan iikot at kuwentong ito. Saan ba? E di magbasa ka ng malaman mo.

Playback: Gloc-9 – Alalay ng Hari

09/17/2012 11:30 AM

(halaw mula sa pangalawang berso ng kantang ito)

‘Pag COLD SUMMER NIGHTS ay napapraning

MERON AKONG ANO na ‘di bading ang dating

Silang mga UBOS BIYAYA na laging lasing

Mga NILAMON NG SISTEMA na andyan pa rin

Kabulok ang nangangamoy kahit dumadaan sa korte

Sino ang kumain ng isang kilong MAHIWAGANG KAMOTE?

Kaya MGA KABABAYAN, ITO ANG GUSTO KO

Hindi ka dapat mahiya KAHIT ILONG MO AY PANGO

Kasi TAYO’Y MGA PINOY, anuman ang mangyari

May MAN FROM MANILA na palaging magsasabing

ONE CAN’T TALK PEACE IF YOU HAVE A GUN

Handa ka bang ipaglaban ang THREE STARS AND A SUN?

Hindi ko alam kung naging single na ba ito ng rapper artist ni Gloc-9 sa ngayon. Ito ay isa sa mga kanta niya na nagawa mula sa kanyang album na Mga Kwento Ng Makata na kaka-release lang ngayong taon under Universal Records. Kasama niya sa kantang ito ay si Allan Mitchell Silonga na siya naman kumanta ng chorus nito. Nagkasama na ang dalawa sa kantang Alay.

Nilarawan ni Gloc-9 dito ang iba’t ibang kwento na gusto niya ilahad. Ang kwento ng isang artistang tulad niya kung paano siya nakagawa ng kanta, nagpursige sa kanyang karera, nagustuhan ng tao at napahanga ang mga ito. Tila isang tribute ito sa isang tinaguriang master rapper, ang pinakahaligi ng rap sa Pilipinas na si Francis Magalona. Si Francis M kasi ang lubos na nakatulong kay Gloc-9 na maging isang ganap na rap artist. Isang pagtanaw ng utang na loob? Hindi lang. Pagsunod sa yapak ng isang alamat? Hmm… Basta, astig lang ng kantang ito.

Kung napanood niyo ang kwento niya sa palabas na documentary ng GMA News na iWitness, malamang, napakinggan niyo ito kahit minsan at saglit lang dun.

Nakaka-LSS (Last Song Syndrome) lang siya para sa akin ngayon dahil sa totoo lang, ito ang mas gusto kong pakinggan na mga kanta. Hindi lang ang genre ng hip-hop, kundi ang mga kantang may matitinding mensahe sa buhay. Inspirasyonal pa nga ito kung maituturing, na parang kung bibigyan mo ng magandang kahulugan e para kang nakikipag-usap sa supreme being mo. Na ‘wag kang sumuko kahit sabihan ka pa ng tao na “bakit ka ba laging kasali?”

At kung mapapansin niyo ang ilang linya mula sa kantang ito na binanggit ko sa akda po na ito, mapapansin niyo na karamihan sa mga naka-CAPITALIZED at BOLD na mga salita ay mga kanta ni Kiko, at kung hindi man ay mga ilang mga linya sa mga ito. Parang kumbaga sa mga elemnto ng rap battle bars, ito ang tinatawag na reference – ang pagtukoy sa mga pangalan na pamilyar sa hip-hop o rap. (Kung tama nga ba ang pagkakaintindi ko ayon na rin sa pag-eksplika ng isang underground rapper sa kanyang Facebook notes) at wordplay, kung paano niya nilalaro ang salita na ayon sa kanyang kagustuhan at pagkakaayos.

Maliban pa diyan, parang may patama sa mga napapanahong mga pangyayari at mga tao  ang ilang mga kataga sa kantang ito kung pag-iisipan ng malaliman ito.

Agree ako sa sinabi ng isa sa mga online buddies ko sa Facebook, ang nasabing mga kataga dun ay ang pinakamagandang part eng kantang ito.

Nang dahil sa kantang ito, mas sumasaludo ako kay Gloc-9 para sa pagtaas ng bander ng rap sa Pinas. Maliban pa sa kanyang mga nagdaang album at kanta, tunay nga na maituturing na makata ito.

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Alaala Ng Isang Tambayan

09/15/2012 06:35 PM

Sa oras ng gabi, isa akong “batang-gala” sa kalye. Madalas nagmumuni ako mag-isa o may kasmaang barkada. Napapunta kung saan-saan, mula sa tindahan ng uncle ko, sa basketball court, sa kalapit na kainan, o sa isang computer shop lamang. At sa lahat yata ng mga computer shop na nirentahan at tinambayan ko, isa lang talaga ang nagsilbing bilang pangatlong tahanan ko.

Epal

09/14/2012 10:50 AM 

Photo credits: Definitely Filipino; obtained through Pinoy Gigs

Epal. Isang salita na tumutukoy sa taong pagiging mapapel, yung mga sobrang papansin, at laging nakikisale(?).

Sa Sobrang Kumplikado ng Pag-ibig...

08/02/2012 04:36 PM

Sa totoo lang, kumplikado nga ba ang pag-ibig, o ‘yung mga tao lang ang nagpapagulo nito? Extreme emotions kasi ang kayang idulot ng nito sa ilang mga tao, depende na iyan kung kasiyahan ba o kabiguan.

Pero sa kabilang banda, iba din ang takbo ng isip ng bawat tao. Kaya kahit magpaka-mind-reader ka pa, walang katiyakan. Lahat ay nagbabago sa kada tika ng oras.

OPM IS DEAD? I DON’T THINK SO.

Aba, ang musika ng Pilipino, mamamatay?

Ows, hindi nga?

Sa totoo lang, hindi ako isang maalam na tao sa musika. In fact, isang hamak na music lover lang po ako. At sadayng opinonated na tao. Pero para sabihin na patay na ang Original Pilipino Music? Teka, parang kaduda-duda yata yan ah.

Kamakailan lang, naglabasan ang mga artikulo na naglalahad ng kani-kanilang mga opinyon na tila bumabagsak na daw ang local music industry sa Pilipinas. At sa reaksyon ng karamihan ng mayorya, pinutakte ang artikulong “OPM is dead, so sue me” ng GMA News*. Tila hindi nila ito nagustuhan, at yung iba dyan, as usual... (naku, asa pa kong mawawala ang mga putok-sa-buho na iyan ano?) mga wala sa hulog na banat na kung tumira.

Sa totoo lang, may punto rin kung bakit nila maituturing na patay na para sa kanila ang musika sa Pinas. Sa trend kasi ngayon, usong-uso ang mga revival, at mahahlata mo iyan sa kaliwa’t kanang mga cover sa YouTube na nagiging avenue na rin para sa mga ilang artista para sumikat at gumawa ng sariling record.

Kung makikinig ka ng mga radyo sa ngayon, ano ang madalas mong mapapakinggan, maliban sa mga tulad ng K-Pop, iba pang mga musikang pang-banyaga na galing sa mga bansa sa Europa at Estados Unidos, at ang mga nakakakuliling sa tenga na mga novelty na kanta, isama mo na ang mga romantikong ballad dyan na gasgas na sa tenga. Mga halatang pang-benta lang na bagay at isama mo na rin dyan ang mga artista mula sa ibang panig ng showbiz na hindi ko alam kung nahasa ba talaga ito sa laranagan ng pagkanta o para may dagdag pogi o ganda points lang.

Isa pang malaking dagok dyan ay yung pag-sara ng isang recording company na tila isang knock-out sa indutriya, kumeptisyon sa negosyo at karera ng mga talent at mga prospect.

Pero sapat na ba iyan para sabihin na patay na ang OPM?

Sa tingin ko, hindi. Oo, HINDI talaga. At marami pang mga bagay dyan ang magpapatunay kung bakit buhay na buhay talaga ang OPM.

Maraming mga lokal na mang-aawit ang nagtatagumpay sa pakikipagsaparalan sa ibayong dagat at may magagandang karera pa sa mga nasabing lugar. Isa pa, world-class kaya ang talent ng mga Pinoy.

Kung pagbabasehan mo ang mainstream, e marami kayang mga artista ang namamayagpag sa indusriya. Be it rapper, soloist, romantic balladeer, at mga banda. Siguro kung may kulang sa mga ganuitong bagay? Yun yung mga kanta na may kabuluhan. Yung mga may mensahe. Hindi lang yung pang-benta lang. Society needs, ika nga, instead of their wants. Kelangan ang mga ganyang klaseng musika ng exposure. Maraming mga magagaling, dyan lang sila kulang... sa pagpansin ng nakararami. Kung papansin mo kasi ang mga ipinapakita ng media sa iyo ngayon, e... karamihan dyan, panay hangin ang laman e. Walang kalidad ba. Yung iba, pinasikat kahit hindi pa ganun kahasa. Yan siguro ang bad side. I mean, baka maituturing pa na naghihingalo na ang OPM industry dahil dyan. Pero linawin ko lang ha. Sa mainstream yan. Kung pangkalahatan ang usapan, iba ang sitwasyon.

Ito lang siguro, ano po. Bago mo sabihin na patay na ang OPM, subukan mo munang gumala sa gabi, papunta sa mga bar dyan tulad ng 19 East, 70s Bistro, Cafe Lupe, Blue Wave, Metrowalk, at iba pa. At baka doon mo lang malaman na buhay na buhay ang musika sa Pinasn kahit alam natin kung gaani kahirap ang mag-produce ng album kung pera-pera ang usapan. Hindi lang pang-Pop ang OPM. Maraming mga may magagaling at may potensyal kesa sa mga ipinapakita sa TV at naririnig sa radyo.

At buti na lang, may mga magagandang hakbang pa at least ang ginagawa ng mga taga-mainstream. May ginanap na song-writing contest, may mga event para i-promote ang kani-kanilang mga genre, at ultimo ang website na pwede ka na bumuli ng mga kanta sa tingi na halaga. Kahit sabihin na natin na “parang iTunes lang e” mas ok naman na ang ganito kesa sa umasa sa mga libre pero ilegal na download. Buti sana kung pinayagan yan ng mga artista mismo. Sabihin man antin na “it’s business, after all” e may beneficial factor naman para sa parehong mang-aawit at mga tagapakinig na hindi kayang higitan ng halaga ng pera.

Isa pang bira, kung sinumana nag nagsabi na OPM is dead, e... wala tayong magagawa. Opinyon niya yan e. Pero mawalang galang lang din, sa tingin ko may mga punto na tama sa sinabi niya PERO KARAMIHAN DUN AY KAYANG PATUNAYAN NG REALIDAD NG BUHAY NA HINDI NAKIKITA NG LENTE O NAPAPAKINGGAN SA RADYO NA WALIWAS SA OPINYON NIYA. Pero bagamat taliwas ang aking pananaw sa sinabi niya, nirerespeto ko iyun at naiintindihan. Hindi natin kailangan na masyadong mag-rant para lang mapatunayan na mali siya. At huwag din natin siya personalin at maging sadista. Diyan tayo sasablay.

Inuulit ko po. Hindi po patay ang industriya ng Orihinal na Pilipinong Musika. In fact, buhay na buhay pa nga ito. At darating din ang panahon na aangat pa lalo ang OPM.

* http://www.gmanetwork.com/news/story/271491/opinion/blogs/opm-is-dead-so-sue-me


Author: slickmaster | Date: 09-10-2011 | Time: 05.31 p.m.

Ang SIRENA ni Gloc (Playback: Gloc-9 – Sirena)

09/02/2012 | 09:04 PM

Unang single mula sa kanyang latest album under Universal Records na “Mga Kuwento ng Makata,” ang kantang “Sirena” ni Aristotle Pollisco, mas kilala bilang si Gloc-9 ay isang kanta na tumatalakay sa isyu ng pagiging “bakla” ng isang tao sa mundo na kanyang ginagalawan. Kasama ni Gloc-9 sa kantang ito ang dating bokalista ng bandang Sugarfree na si Ebe Dancel.

Battle Review: FlipTop Dos Por Dos Semifinals: Loonie-Abra vs. Shehyee-Smugglaz

08/02/2012 5:12 PM 

Dapat ito ang nagtuos sa Finals e, pero may magagawa ka ba kung ganun talaga ang bracket ng tournament nila? Battle of the heavyweight shit, ika nga. Pangalan pa lang, malaman na. alam mo na kung gaano kabigat ang laban na ito. Ang isang tanmdem ay magkatropa sa Konektado. Ang isa naman ay kalahating 187 Mobstaz at FlipMusic.

Social Cyber-Warfare

08/21/2012 07:25 PM

Sa totoo lang, nagtataka din ako e. Akala ko ba... isang social networking site ang Twitter, pero bakit tila nagiging isang malaking battlefield ito?

Photo credits: The Hollywood Reporter

Akala ko nga rin eh.

LOVE STARTS…

Ang pag-ibig, ‘pag minsan ay nagsimulang umusbong, mahirap pigilan kahit ano pa ang paraan para kitilan ang nararamdaman mo. At sa panahon ngayon na marami na ang paraan para makipag-ugnayan ang kapwa tao, imposible na wala ni isa sa mga ito ang paraan para ma-in-love ang isang tao.

Ang mga nilahad sa blog na ito ay iilan lang sa mga nakaenkwentro at naikwento sa akin ng mga tao ukol sa kanilang mga pagsisimula sa kanilang mga love story. Pero sila ang nag-open niyan sa akin, ha? Hindi ko kinulit ang mga iyan.

LOVE STARTS ON THE FIRST DAY OF CLASS. Kung mahiyain ka na makipagkilala sa kaklase mo, tiyak parang outcast ka sa madalas na pagkakataon. Pero kung isa ka sa mga tulad na may nararamdaman kagad… (hind iyan PBB Teens, no?) hindi lang siya ang kinikilig, pati buong klase. Alam mo naman ang tao.

LOVE STARTS ON A SIMPLE GET GET-TOGETHER. Yung tipong minsan mo lang siya nakasama, sa isang lugar man yan o sa kalsada, o kung saang byahe man yan (pero hindi biyaheng langit, ha?) yung tipong sa gitna ng mala-alamang usapan niyo, lumalim din ang pagkakakilala niyo. Yung feeling na andyan ang tawanan, seryosong usapan, pag kinilig ang ale, grabe kung makahampas sa iyo, hanggang sa makatulog siya at nakasandal siya sa tabi mo. As in, nag-eenjoy lang kayo, ang company niyo.

LOVE STARTS ON A SIMPLE “HELLO.” AND ALSO, WITH A SMILE. Tipikal na ba masyado? Sabagay, paano ka nga naman magsa-start ng isang conversation maliban sa mga usual na pagbati tulad ng Hi, Good morning/afternoon/evening/day, at iba pa? Ke personal man yan o sa modernong komunikasyon tulad ng telepono at maski na ang internet, basta may kakaiba lang na naramdaman mula sa impit ng tunog, intonasyon, kahit boses-ipis pa siya o sing bilog ng tulad kay Bossing o Rey Langit; hanggang sa kanyang intension na kausapin ka.

LOVE STARTS ON A TEXT MESSAGE. Parang yung previous lang ‘to e. Pero sa text kasi, depende kung ano ang pambungad mo. May mga pagkakataon kasi na magsisimula ka lang na maging close sa kanya kasi may kailangan kayong gawin at magkagrupo o magkapartner kayo. Pero may mga sirkumstansya na love starts on a simple text message dahil uso na rin lang naman ang mga cellphone (ke low-end man o yung mga high-tech), siyempre uso din talaga ang text messaging. Kahit sa mas modernong pamamaraan kaya ng pakikisalamuha tulad ng video call, social networking o mobile browsing, sadyang hindi makakaila na mas patok at mas epektibo pa rin ang text. It shows sa mga nagiging magkarelasyonsa text. Mas nailalahad ng maayos, at matipid. Kung suki ka pa ng mga unlimited services, e talagang sulit. Yun nga lang, easy lang ha? Baka kiligin ka masyado sa pagbabasa, at baka ma-wrong send ka (mas mahirap iyun). Pero may mga tao na tataliwas diyan dahil iba pa rin ang dating ng mga salita sa ma-boses na pamamaraan. Pero kanya-kanyang trip lang kasi iyan e. Perfect example diyan? Ang ilan sa mga tropa ko na jejemon, since sila lang naman ang madalas magtext sa ganyang pamamaraan. Aba, daig pa ang mga college friends ko pagdating sa itsura ng mga nauto, este, nakulimbat na tsikababes nila. Pero ibang usapan na iyun.

LOVE STARTS ON A NIGHT OUT. Sobrang tipikal na ang istorya ‘to, lalo na kung gimikero ka. Malamang dahil iyan ang pinaka-antigong aktibidad pagdating sa social networking. Makikipagkilalaka, aalukin mo na uminom, makikipagsayaw, and anything goes beyond… well, depende na iyan, lalo na kung may naispatan ka na kakaiba sa charm niya. After-party ba ang usapan?

LOVE STARTS ON A ONE-NIGHT STAND. May pagkakaiba iyan, ha? May mga nangyayari kasi matapos ang gimikan e. Pero, ops. X-Rated na iyan. Hehehe! Ano to?Parang ilan sa mga telenovela na ang ganitong tema ah. Unofficial yours ba ang kwento? Ewan ko. Pero mas madalas kong napapakingan yan sa Confession Session ng Boys Night Out.

LOVE STARTS ON A WEDDING RECEPTION. Parang peg lang ng parlor games lang ah. Yung tipong nakasalo ng bulaklak ng bride at yung lalake naman ang nagsusuot ng lace sa tinutukoy na babae (Teka, correct me if I’m wrong ha?). Hmm… may ganun pala?

LOVE STARTS AS... ENEMIES? Hindi ito usapin ng break-up o “cool off” ha? O lalo naman yung tipong muling ibalik. Hindi rin po iyun. Ito ang patunay na hindi lahat ng pakikipag-ugnayan ng tao ay nagsisimula sa pagiging magkaibigan. Yung iba dyan, magka-away pa talaga. Pero ika nga ni Hesukristo, “love your enemies,” bagamat hindi sa lahat ng oras ay epektibo ang romantisismo bilang klase ng pag-ibig. Siyempre, pag hindi na talagang nag-work out, kelangang maghiwalay, pero yung iba dun, back to strangers again e.

LOVE STARTS ON BEING A LIFE-SAVER. Action-romance-themed-film ba ang peg? Minsan, isa yan sa mga senyales ng Pinoy na Pinoy ang isang pelikula. Niligtas mo ang buhay niya, ni-return niya ang favor sa pamamagitan ng pagmamahal niya sa iyo.

LOVE STARS ON A FRIEND REQUEST. O pwede ring chat message, like, comment, o wall post. Dahil usong-uso rin lang din naman ang online relationships. Sa internet, kahit mataas din ang tiyansa ng panloloko, hindi yan alintana para sa mga tao na ang tindi ng nararamdaman kahit sa computer lang naman ang pamamaraan. Mas tipid at convenient pa nga e. Mas publicized nga lang kasi pwedeng mahalintulad ang isang wall post na naka-set sa public ang view/privacy options sa isang akto ng PDA o public display of affection. At taliwas ang ilan sa ideya ng panliligaw sa mga tulad ng Facebook, Twitter o kung anu pa mang sites o internet-based-programs yan. Ke madali lang ang lokohan diyan, masyadong matipid… as in effortless, o ano pa man iyan. Pero sa panahon na naghihirap ang iilan para makaipon ng perang pambili ng rosas, pang-harana na gitara, tsokolate at iba pa... e nagiging mautak lang din naman at least ang tao. Praktikal nga ba ang usapan? Ewan. Pero ang pag-ibig kasi kahit sa salita, pero as long as nararamdaman mo ang intension niya para sa iyo, at naiintindihan niya, matindi pa rin.

LOVE STARTS ON A FIRST SIGHT. Lastly, and as usual, may mga ganyan pa rin. Nasa mata rin kasi malalaman kung nagpapakatotoo ba siya sa mga sinasabi o inaakto niya o hindi. Pero kungsi John Lloyd Cruz ka sa pelikulang My Amnesia girl, mas maniniwalaka pa sa second sight. Hmm, pwede.

Uulitin ko: iilan lang siguro yan sa mga talagang nagyayari sa lipunan. Meron pa siguro ako na hindi nababanggit diyan. Pero either way, LOVE STARTS in various ways we never know nor saw it coming.

Author: slickmaster | date: 08/12/2012 | time: 12:30 a.m.
© 2012 september twenty-eight productions

The Thin Line #2 - Tamang Reaksyon Lang o Sobra Na?

Uulitin ko ang sinabi ko sa Wanted: The Road Rager. Isa ako sa mga taong sumasaludo kay Saturnino Fabros at kumokondena sa marahas na gawain ni Robert Blair Carabuena. Ang ugali ng abusadong motorist ay hindi kainlamn dapat tularang ng sinuman. Bakit, ang tindi na ng karma ngayon. Hindi lang Diyos ang gumagawa, tao na mismo. At makikita ang mga iyan sa mga social networking sites.

Minsan napaisip ako. Tama lang ba ang paghihiganti ng mga tao para sa naagrabyadong si Saturnino Fabros o sobra na rin?

Sabagay, sa lipunang mahilig sumakay sa isyu, malalaman mo kung sino ang nakakaintindi sa hindi; at base iyan sa mga nilalaman na mga kumento nila. Yung iba, kinakastigo ang ginawa mismo ng tao. Hmm… oo nga naman. I mean, kelan pa naging tama ang tahasang pangtatampalasan ng isang mataas pero abusadong motorist sa isang alagad ng batas-trapiko na ginagawa lang ang kanyang trabaho?

Yung iba, halatang may masabi lang. kinakastigo ang itsura ng maangas na mama. Sabagay, sumakto ang kulay ng damit niya kay Barney. Nakakatawa din kung papansinin.

Yung iba, sakto lang. Parang oo nga naman din. Isa kang tao sa mataas na parte ng lipunan; isang executive sa HR ng Phillip Morris; nakatapos ng pag-aaral sa Ateneo, na kinikilala bilang isa sa mga pinakamataas na pamantasan kung sa edukasyon ang usapan. As in, ikaw na tila elitista ka, papatol ka sa isang pobreng traffic enforcer? Kinakaya mo? Anak ng pating naman oh. Tibay mo ha!

Sa sobrang init ng balita na ito, umaapaw ang mga nagbabagang reaksyon ng mga tao sa social networking sites.

Pero sa kabilang banda, hindi kaya cyber-bullying na rin ang ginagawa ng tao?

Mantakin mo ha? Ultimo ang mga contact details sa kanyang mga social networking profiles e walang pakundangan na nilalantad! Mula Facebook profile hanggang cellphone number hanggang sa address ng bahay niya? Hindi na kaya sobra naman yata yan?! Hindi naman kaya biktima na siya ng cyber bullying?

Hmm… possible, dahil sa tindi ng mga binabato ng tao laban sa kanya na tila out of hand na.

Pero sa kabilang banda, parang tama lang din ang ginawa ng tao. Maliban sa itsura ng tipikal na bully na nakita kay carabuena, e sobra-sobra din naman kasi ang ginawa niya kay Saturnino Fabros e. Kaya parang tama lang din. Balanse ika nga. Sobra ang ipinukol mo sa kanya, sobra din ang ibabato nila sa iyo. Ayan, gago ka rin kasi e. Tama lang yan. Karma, ika nga. Mas mabilis pa sa ngayon dahil sa advent ng social media.

Hmmm…. Pero ke tama lang o sobra na, magsilbi sanang leksyon sa atin ang mga nangyari dun. Una, maging kalmado lang. Alam ko nakakapang init ng ulo ang mga sitwasyon sa trapik lalo na sa oras ng nagiinit na tanghali pero walang mas titino pa sa matinong usapan. At, umintindi muna bago magreact. Que sa traffic man o mga sa social networking sites.

Author: slickmaster
Date: 08/19/2012
Time: 05:03 p.m.

Wanted: The Road Rager

08/19/2012  3:34 PM

Isang pasada sa isa sa mga maiinit na headline sa panahon na kahuhupa pa lang ng mga baha dito sa Kamaynilaan at mga kalapit na lalawigan na dala ng hanging habagat.

Isang video na naman ang kumalat sa internet, at ang nilalaman nito ay isang road rage incident na nakunan mismo ng isang crew ng media sa Quezon City.

Playback: Wanted: The Road Rager

08/15/2012 | 10:47 AM

Another bad case of road rage was up in the air after the news and public service TV program T3 of TV5 aired on its first segment the video of what their crew witnessed at the intersection of Tandang Sora and Capitol Hill streets in Quezon City.

A certain Robert Blair Carabuena flared up and hit a traffic enforcer of the Metro Manila Development Authority by the name of Saturnino Fabros. All in that and more in this video, which is my pick for this week of August 12-18.

This was the very initial report of the said road rage case, which spared another wildfire of reactions all over the mainstream media and on the social media as well. Carabuena has been the main target of the raging comments on its article on INTERAKSYON.com (link: http://www.interaksyon.com/article/40433/caught-on-video--motorist-mauls-mmda-enforcer)

You'd be the judge, folks. I'll had already my take in The SlickMaster's Files. See the next post!

author: slick master |  (c) 2012 september twenty-eight productions