OVER-DEVELOPMENT KILLS?

Yan ang patunay sa isang kasabihan na “lahat ng sobra ay nakakasama na.” Oo, kahit sa lebel ng mga gusali’t iba pang imprastraktura ang usapan.

Ewan ko lang ha. Pero sa panahon na umuusbong ang kaliwa’t kanang mga proyekto sa Kamaynilaan, mapa-skyscraper man o flyover, parang luamala din ang epekto ng kalamidad ditto. As in, nag level-up din ba, baagy na talaga naming hindi maganda. Nagsulputan na parang kabute ang mga gusali na nilaan apra gawing mga unit ng condo, nagkaroon din ng mga magagandang alternatibong ruta para kahit papaano ay maibsan ang nakakabadtrip na heavy traffic. Pero dahil sa mga tulad ni Ondoy noong 2009 at noong Agosto, ang isang simpleng sama ng panahon na kung tawagin ay Habagat, tila na-negate nito ang mga pagusbong ng mukha sa Metro Manila. Saklap.

Kaya minsa, naisip ko, deklikado nga pala ang pagiging labis na developed ang isang lugar. Sabagay, sa nasabing termino nga naman na “labis,” e matik na masama na rin e, kahit gaano pa kaganda ang layunin.

No More "The Best Music on the Planet?" The Quest On The Next Brand Under The 99.5 FM dial.

I know, I know. I am not even at the middle level of being an avid listener of this station. I don’t even know what made me wrote this piece. But being a radio gaga kid for almost half of my life, it saddens to hear goodbye on the station that you patronized even at least once upon a time. And all I know is that 99.5 RT was one of the stations I have turned into when I lived once at province (Yes, I heard them clearly even if I’m 70 kilometers away up North-Northeast from Luneta)

I never saw it coming until a disc jockey named Inka posted something on her Facebook account, encouraging everyone in her network to listen on her show the RT 30 countdown for one last time this coming Friday, October 19, 2012— Something that drew the ire on side of her listeners that the station 99.5 RT will be leaving once again. And also, drawing questioned thoughts for the ones who patronize the station like “Where will they turn into next?” And “Where can we find the best music on the planet then,” aside from the bounds of YouTube, Soundcloud, internet radio sites and… anywhere else at the World Wide Web?

Many of us think of this one very usual resort question: Another cliché FM station going masa type? Something that is really… (I repeat) really disappointing for the side of the music lovers, radio listeners, and DJ’s fans. Something that Inka denied via her Facebook comment.

Playing on a Throwback Mode: ‘Wag Mo Na Sanang Isipin.

At alam ko, hindi ito pangkaraniwan sa mga tulad ko na ipinanganak sa dekada ’90, at lalong hindi sa mga kahenerasyon ko na umiikot ang plaka at tainga sa mga makabagong tugtugin. Pero anyway…

Balik-tanaw sa dekada ’80. Panahon pa ‘to ng mga matitinding pasabog at kontrobersiya sa pamahalaan, at kasikatan naman ng mga lokal na musika sa kabilang banda. Sa malamang, umusbong na ang kantang ito noong bata pa lang ang mga nakakatandang kapatid ko. Ni hindi ko nga natanong kung kelan nabili ng aking erpat ‘tong 2-part album ni “Mr. Pure Energy” Gary Valenciano. Basta, ang alam ko lang po ay ito ang isa sa mga naunang paborito ko lalo na noong pinapatugtog to sa CD counterpart ng aming Panasonic Karaoke.

Walang Masama Sa Pagiging SINGLE

10/18/2012 12:28 AM

Oo nga naman. Walang masama dun. And same goes sa iba pang mga relationship status basta wala kang ginugulong ibang tao. Single man, taken, it’s complicated, o kung ano pa man iyan.

At teka nga: 

Sino bang herodes na nagpauso ng isang maruming kaisipan na laging hilig tirahin ang mga taong pinili ang maging single?

Recovering the Pieces, But Not Anymore For the Dream… (Confessions of a long-time-but-no-more wannabe music disc jockey)

Ang musika ay isa sa mga naging pinakamalaking parte ng buhay ko. Hindi puwede na minsan ay hindi ko bubuksan ang radyo, cassette/cd player, o kahit ang iPod ko para lang makapakinig ng isang kanta sa kada araw na lumilipas. Kaya siguro, naging isa sa mga pinapangarap ko ang maging disc jockey sa radyo.

Kaya hindi puwede sa akin ang isang computer na wala ni headset man lang, o mas malala, hindi pa pala nakainstalled ang audio driver. Hindi rin puwede na wala akong naka-istak na CD o mp3 sa library ko. At minsan pag pinagkait mo sa akin iyan, baka magkamatayan pa tayo niyan (pero loko lang iyun).

Oo, naging pangarap ko nga ang maging DJ. Yun nga lang, mahirap paniwalaan dahil hindi naman ako ganun katalak noong mga panahon na iyun. Basta, ang alam ko, trip ko gawin ang magsalita ukol sa kantang pinapatugotog ko, introduce yun sa ere, and presto. Isama mo na ang ilang plug, spiel at commercial break. At tila pinapraktis ko yan sa harap ng salamin, o sa harap ng PC basta may mikropono at headset na nakasuot at may Windows Media Player, Winamp, Virtual DJ, o ang sinaunang bersyon ng iTunes na nakasalang.

TV Review: Public Atorni

10/16/2012 | 11:04 AM

“Asunto o Areglo?”

Ang pinakatanyag na linya pagdating sa mga hearing o mediation na napapanood ko sa isang palabas na tumatalakay sa mga nangyayaring sigalot sa legal na pamamaraan: ang Public Atorni.

Madalas ko mapanood ito dati tuwing Huwebes ng gabi sa isang TV network. Ang pinakauna ay noong estudyante pa ako at nakatambay sa bahay ng kaklase ko bago ako umuwi. Pero dahil nakita ko na isa ito sa mga tila magagandang kalidad na palatuntunan sa panahon ngayon, ayos ito para sa akin. Bagamat lately ay ilang episodes na lamang yata ang nirereplay nila at maraming binago sa mga portion ng pagsasalaysay ng mga kinabibilangan na partido.

Cybercrime Can’t Stop Blogging...

Bago pa man naisulat ng awtor na ito ang naturang blog, naglabas kamakailanlang ang Korte Suprema ng isang Temporary Restraining Order o T.R.O. na nagpapatigil sa pamahalaan sa pag-iimplementa ng Republic Act No. 10175 o ang Cybercrime Prevention Act of 2012 sa loob ng mahigit isangdaan at dalawampung (120) araw. Ang nasabing TRO ay naging epektibo noong Martes, a-9 ng Oktubre, taong 2012, at ang naging tanging pansamanatalang resolusyon base sa 15 petisyon sa SC ng iba’t ibang mga grupo na kumokondena sa cybercrime bill mula noong pinirmahan ito ng Pangulong Noynoy Aquino noong nakaraang Setyembre at tuluyang naimplementa naman noong Martes, Oktubre 2, 2012.

Maraming tao ang nagtatanong sa akin ukol sa isyu ng cybercrime law, lalo na noong nalaman nila na isa akong blogger na panay sa pulitika, opinion at lipunan ang mga madalas na tema ng aking sinusulat o nilalahad. Mula sa mga ka-clan ko sa text, Facebook friends, Twitter followers at kahit yung mga nakaksabay ko sa pag-aapply ng trabaho.

Paano na lang daw ang tulad ko na isang blogger? Dahil sertipikado daw na malalagay sa alangan ang mga tulad ko, amateur man (bagay na kinabibilangan ko) o isang pro.

Girls Versus Boys? Tigilan na natin ito.

Punyemas. Maraming bagay pa ang dapat na pagtalunan. Usapin sa mga nangyayari sa bansa, desisyon sa pamilya, pagresolba sa mga sigalot sa komunidad, utang ng kamag-anak… pero pagdating sa mga suliranin sa relasyon? Kung sino ang manloloko, kung lalake ba o babae? Kung sino ang maarte, madalas nagbibigay-daan? Nagpaparaya? Mang-aagaw? Aba, utang na loob naman. Magsiawat nga kayo, ano po?!

Since time in memorial pa yata ang isyung ito. Hindi na mamatay-matay, lalo na ang dami nang nagiging mapusok sa salitang “pag-ibig,” e hindi rin naman ganap na naiintindihan ang mga bagay-bagay sa isang relasyon. Dapat yata malaman ng mga putok sa buhong ito na sa malamang, maraming pagkakaiba ang lalake at babae, hitsura man o pag-uugali. May mga kanya-kanyang kakayahan sila Adan at Eba. Bagay na hindi kayang gawin ng mga babae ang ginagawa ng mga lalake at may mga bagay na kayang gawin ng lalake ang mga ginagawa ng babae.

Plastic ban?!

Noong mga nagdaang buwan, inimplementa na ng ilang mga lokal na pamhalaan sa Metro Manila (pati na rin yata sa ibang mga lalawigan sa Pilipinas) ang pagbawal sa paggamit ng isang materyal na nakakasama sa ating kapaligiran. Ang plastik.

May kanya-kanyang gimik na rin ang bawat negosyante, lalo na sa mga supermarket. Hinihikayat nila na gumamit ang mga mamimili ng mga reusable na bag. At naniningil sila ng karagdagang halaga sa kada supot o plastic bag na magagamit. Aniya, gagamitin ang anumang makokolekta sa mga proyekto na may kinalaman sa pagtulong sa naghihingalong Inang Kalikasan.

Playback: MC Dash – "Return of the Phunky Juan"

10/13/2012 08:29 PM

If you think Phunky Juan is so 90s, think again.

Back to the time where the music has that refreshing funkier sound, accompanied by some break-dancing, not-so-vandal-looking graffiti art (yes, there are ones which can be considered appealing as long as it can be painted on a plain, blank, wall for good.), ghetto-looking people giving high-five to each other (and with cassette player on their shoulder?), and... presto!

“Dela Cruz, are you amused?” *screeching sound.*

Yes! Guess Who’s Back?

Walang Pera.

Minsan ko napakinggan ito habang namamalengke sa Cruz na Daan sa bayan ng San Rafael, lalawigan ng Bulacan. “Masakit tanggapin ang katotohanan: Kung wala kang pera, wala ka ring kaibigan.” Chorus ng kantang “Kanto” ng Siakol, isa sa mga banda na gumawa ng marka sa rock music noong dekada ‘90.

Sa totoo lang, matinding patama ang nasabing linya. Sa panahon kasi ngayon, halos kahit sino ay nagkukumahog na makadiskarte para lang magkaroon ng salapi. At ang ilan, dumarating sa punto na manlalamang sa kapwa.

Ito kasi ang hirap e. Parang wala kang kapangyarihan kung wala kang pera. Hindi ka kilala ng mga kaibigan mo kapag wala kang pera. Buti sana kung may mga ilan dyan na galante na kaya kang sustentuhan sa kada pagkakataon na magkasama kayo, mula sa paggawa ng thesis hanggang sa gimik at inuman (Pasalamat na lang ako at nagkaroon ako ng mga ganun). Parang hindi ka ganap na tao, lalo na sa panahon ngayon na ang suweldo ay bihira lang tumaas pero ang presyo ng mga bilihin ay kadalasang tumataas. Hindi masarap ang buhay kung wala kang datong. Kung wala ka nito, mas kawawa ka pa yata sa pulubi.

Ang lente, at silang mga saksi na hindi makaimik.

Ako nga pala si Lorraine, mas kilala sa pangalang Len. Matanda na ‘ko, ‘wag niyo na nga lang tatanungin kung ano ang edad ko. Basta, sa haba ng panahon na nabuhay ako, ilang mga pangyayari na sa buhay ng sinuman ang aking nasaksihan; mga kaganapan na naidokumento ng aking sarili at nag-iisang mata. Mga tunog na narinig gamit ang aking tainga, nai-tala ang mga ito gamit ng aking utak, at naisahimpapawid at ikinalat gamit ang aking bibig.

Sa hinaba-haba ng panahon na naging aktibo ako sa pagdodokumento ng mga bagay-bagay sa ating lipunan at kahit sa buhay ng master kong si Marie, marami na akong napatunayan sa buhay. Marami na akong nakita na hindi mahagip ng mata ng bawat isa sa atin. Mga hindi mailahad kahit sa pahayagan, kahit mapangahas pa sa mata ng kritiko ang manunulat. Mga natatagong lihim at naibaon na sa madilim na lugar na tinatawag na “limot.” Mga bagay na nagpapatotoo pa sa isipan ng ilang mga tsismoso’t tsismosa. Hindi sila naitatapon sa basura nang hindi man lang nasasaksihan ni Marie at nang sinumang malapit sa buhay niya kahit minsan.

Text-text na lang.

Sa panahon na ang mga modernong pamamaraan ng komunikasyon ay nagsulputan, ito lang yata ang hindi mawawala sa uso. At totoo naman, hindi ito puwedeng mawala sa sirkulasyon. Ang pakikipagtext. Siyempre, mas madali, epektibo, matipid… ano pa ba ang hahanapin mo?

Lalo na sa panahon ngayon na usong-uso ang mga plan sa postpaid, at unlimited services naman sa prepaid. Ultimo ang mensahe sa text, pwede na gawing access sa mga online social networking accounts mo, tulad ng Facebook status messages, tweet sa Twitter, o ultimo chat message sa Yahoo! Messenger.

Anuman ang hindi mo naiintindihan sa tawag niya, maiintindihan sa text. Anuman ang nabibitin sa pakikipagchat sa internet, pwedeng ituloy sa pakikipagtext. At kapag meeting adjourned na ang barkada, “text-text” na lang ang bitaw ng karamihan bago magsipag-alisan.

Pero… “text-text na lang?”

ALAMAT. (A Fan’s Tribute to Master Rapper)

10/04/2012 12:39 PM

(Photo credits: francismagalona.multiply.com)

Isang alamat na maituturing. Isa sa mga tao na nakapagpabago o humubog ng takbo ng musika sa Pilipinas. Sino ba naman ang hindi makakalimot sa kanyang mga kanta na nagsasalamin sa iba’t ibang mga tema at mensahe? Nakipagsabayan kila Andrew E at sa mga tulad ng bandang Rivermaya at Yano noong Dekada ’90? Ang nakasama nila Ely Buendia ng Eraserheads, ang bandang Greyhoundz, Si Chito Miranda at ang kanyang Parokya ni Edgar, ang grupong Death Threat na kinabibilangan ng isa sa kanyang mga nagging kaibigan at tagahanga at ngayon, ay sumusunod sa yapak niya na si Gloc-9?

Hindi matatawaran ang kontribusyon ni Francis Magalona sa indistriya ng musika. Napakalupit lang.

MASISISI MO BA SILA?

Ang mga tao sa mga social networking sites, na ang lalakas ng pwersa kahit hindi nagsasalita. Sa isang post o comment lang, kaya na nila banggain ang sinuman. Mga nambubully man, na-caught in the act na kawatan, at kahit ang mga sikat na personalidad. Masisisi mo ba sila kung bakit gan’on na lang ang reaksyon nila sa batas na tila kikitil sa kalayaan nila na maglahad ng anumang naiisip at nararamdaman nila sa internet?

Oo at hindi lang ang posibleng sagot na nakikita ko.