Nakakabobo.

10:22 a.m. 01/03/2013

Ang blog na ito ay may halaw na konspeto at inspirasyon sa kantang “Bobo Song” ni Marlon “Loonie” Peroramas.

Sadya bang ganito na ang panahon ngayon? Ang daming saliwa. Mga bagay na nakikita ay sobrang taliwas sa mga bagay na minimithi ng bawat isa? Kada araw na lang, paulit-ulit na... kaya ayun, nakakabobo na nga.

PlayBack: Ron Henley – "Biglang Liko "

 01/01/2013 11:27 AM 

Isa sa mga bagong kanta noong 2012 sa genre ng hip-hop dito sa Pinas ay ang single ng rapper na si Ron Henley. Ang kantang Biglang Liko ay isa sa mga kantang ginawa ng FlipMusic sa nakaraang taon. Kasama rito si Pow Chavez. Inuplaod ang music video nito sa YouTube noong Pebrero 14, 2012.

First date.

12:49 p.m. 01/01/2013

Disclaimer: Isinulat ko ang akdang ito na may permiso mula sa babaeng naka-date ko nun. Pero pinili ko na hindi ilahad sa blog na ito ang litrato naming dalawa at ang tunay na pangalan niya bilang paggalang sa pagkakakilanlan niya.

Minsan, natutuklasan talaga ang pag-ibig sa first date. Wala nang ligaw-ligaw pa (anak ng pating, uso pa ba iyun?). Nasa uganayan lang yan kasi, bilang kapwa taong nagmamahalan at bilang kaibigan na rin kung magturingan.

Hip-hop Fan Kuno?!

01/01/2013 01:21 PM

REAL TALK. “90% ng rap battle fans ay walang alam sa hip-hop. Kaya ironic lang na sila pang nagsasabi na puro luto ang laban sa FlipTop. Pero on second thought, may luto nga, pero yung pangluluto ay galing mismo sa mga tao. Kasi kahit hindi kayo tunay na hiphop, kayo pa yung malakas mandikta kung sino dapat ang manalo. Kaya nagda-downgrade ng lyrics ang ibang emcees para lang kayo'y patawanin. Hindi ako gan'on. Hindi ako mag-aadjust sa inyo... putangina kayo ang mag-adjust sa’kin! At sa mga kapwa ko emcees, imbis na i-showcase nyo ang tunay n'yong talento at turuan ang mga tao, kayo pa mismo nag-eexploit at nanggagahasa sa art-form na 'to. Theatrics, antics, paggamit ng crowd sa kalaban, paggamit ng Props. Sa mga binanggit ko na yan, tangina walang kinalaman sa lirisismo at pagra-rap! At sa mga tinamaan na emcees, sorry... pasensya na mga p're. Joke lang mga putangina n'yo, wala akong pake! Kasi kung may English subtitles lang ang mga laban dito, malamang marami sa 'ting mamimintas. Kasi makikita ng buong mundo kung ga'no kabobo mga rap battles sa Pinas. At pasensya Anygma, kung sa tingin mo sinisiraan ko kumpanya mo... mali ka. Binabalik ko lang 'yung pundasyon at istraktura ng FlipTop kaya nga tayo may arkitekto sa sa liga. Ngayon ang pagsakripisyo ko sa round na to ay patunay na no match ka sa'kin sa pagra-rap. Kasi isa lang ang kabattle mo ngayong gabi, ako binattle ko ang lahat. Kasi isa ka lang parasite sa liga, period. Wala nang meta-metaphor Habang ako, i'm here to rearrange the scene parang movie editor. At sabi ni Dhictah dati, parang UFC daw ang FlipTop. Hindi! Ngayon, parang WWE na rin. Puro stunts, puro gimmicks para lamang mapansin!”

I’m just speaking based on observation, not as a legitimate fan of hip-hop. Aminado ako na maaring parte ako sa 90% ng mga hip-hop fans pero what’s even disgusting is yung the fact na majority sa naturang numero e sadyang nakikiuso lang talaga. 

BAGONG TAON NA! EH ANO NAMAN NGAYON?

10:45 a.m., 01.01.2013

Sa wakas, bagong taon na naman! Panagdag taon sa ating buhay at alaala. Masaya, ‘di ba? Eh kaso… ano naman ngayon?

May nagbago ba sa ating mundong ginagalawan? Eh kung tutuusin ganun pa rin naman ang takbo ng araw at gabi, ha? Sumisikat ang araw sa umaga habang nagpapakitang-gilas naman ang buwan sa gabi. Gayundin naman ang mga operasyon ng mga makamundong bagay sa ating lipunan, mula sa biyahe ng mga sasakyan, sa oras ng pagpapatakbo sa isang kumpanya at negosyo, klase sa eskwelahan, at kahit ang istilo ng mga kawatan, paglalambingan ng magkasintahan, at kung anu-ano pang kaechosan. May nabago ba talaga? Well… meron pa rin naman. Ang aura ng tao at ng araw mismo depende kung ano ang nakatakdang petsa.  Pero…

No New Year’s Resolution.

New Year’s Resolution?! Uso pa ba iyun?

Uso yan, kung ikaw ay estudyante ka pa lang sa elementarya, tulad namin noon. Kapag unang araw ng klase sa buwan ng enero nun, ang panuto ng adviser-slash-homeroom titser namin ay “get one whole sheet of paper, and write your new year’s resolution.”

Patay. Ako pa naman nun e speechless pagdating s mga new year’s resolution. E kung sa wala maisip e. besides, ano bang babaguhin ko sa sarili nun? Maliban pa sa matinong bata namana ko nung mga araw na iyun (pero average student nga lang)? Tsk.

For Ligaw's Sake?

Panliligaw? Uso pa ba iyun?

Sa totoo lang, nagbago ang pananaw ko ukol sa bagay na ito. Ang pagkakaalam ko lang e para kang isang produkto at binebenta mo ang sarili mo para maakit siya at mahalin ka tulad ng pagmamahal mo sa kanya. Ihinahakbang mo ang iyong best foot pa-forward, ika nga. Yung tipong palapit sa kanya. Kung kelangan mo na gumastos ng pera at panahon, mag-effort mula bahay mo papunta sa bahay niya, o ultimo magpapansin sa text at Facebook, basta para lang makuha ang atenmsyon niya, gagawin mo. Oo ganun nga. Gagawin mo.

Ganun? LECHE! Tigilan na natin ito.

Inside the mind of a straight-forward guy.

Sa panahon na marami na ang abusadong nilalang sa kanilang mababait na kapwa, mga tulad ko na lang yata ang tanging makakatapat sa mga ito. Oo…

“’di bale nang masungit o suplado, kesa naman sa laging inaabuso o naaagrabyado.”

Parang mas okay pa ang maging prangkang nilalang, straightforward, maangas na kala mo ay isang siga kesa sa pagiging anghel palagi (yung tipong “hindi makabasag-pinggan” ba),  o kung sa mata ng mga romantiko e “gentleman,” at underdog ang effect. At by the way, hindi ito usapin ng pagkakaroon ng “pleasing personality,” ha? Iba yun.

Bakit kanyo? Simple lang.

Patutsada

Isang balik-tanaw sa ilang mga kaganapan ngayong taon ng 2012. Dito nasukat kung gaano katinidi ang isang salita na binitiwan sa live national television at kung gaano katalino at ka-insensitive ang mga taong nag-a la usisero sa mga social networking sites tulad ng Facebook at Twitter.

Sa kasagsagan ng kontrobersiya na kinabibilangan football team ng ating bansa na kung tawagin ay ang mga Philippine Azkals, isa sa maiinit na salitang umusbong at nagtrending ay ang patutsada ng brodkaster na si Arnold Clavio.

How POGI POINTS Changed My Life

12/25/2012 07:00 PM

(Alternate title: "Book Review: Stanley Chi's POGI POINTS the not-so-gentleman’s guide to looking good")

DISCLAIMER: This blog is not directly promoting the book of Stanley Chi which is entitled POGI POINTS the not-so-gentleman’s guide to looking good. The write-up actually is just a way of expressing the author’s great (as in super great) impact infused and influenced by the said book, just as similar to those “testimonial” remarks on advertisements and commercials.

Aminado ako na lately lang ako nahilig sa pagbabasa ng libro, at ang kadalsang tema na trip ko ay ang mga may halong kwela at may kaatorya-toryang mga nilalaman (o kung tawagin ay ang “may sense”), mula sa mga maiinit na pahayg ni Lourd de Veyra hanggang sa mga pagsagot ni Ramon Bautista sa mga tanong sa kanyang Formspring.

Ni hindi ko nga alam kung sino ba itong si Stanley Chi na ito e hanggang sa minsan napa-akyat ako sa stage sa isang book launch ni Ramon Bautista para sa isang patimpalak nun na sad to say e nanalo ako (pero siyempre, joke lang yun),

Hanggang sa inanunsyo niya pagkatapos ng event nay un na may book launch siya, at ang kanyang pinakalatest na akda? Ay ang POGI POINTS.

Teka, ano nga ba itong POGI POINTS na ito?

Nakakabato.

Teka nga, teka nga… *handclap* Pusong bato ba o sadyang nakakabato lang ang kantang ito?

At teka ulit, bakit nga ba ulit nauso ang kantang ito? Ang daming matitinong musika sa lokal na kultura natin? Pero… pusong bato?

Ano ‘to? Maraming nagiging emotero sa panahon ngayon? Yan kasi dala ng panunood n’yo ng mga telenobela.

Manhid lang ba, o sadyang nakakabadtrip na lang nag paglipana ng ganyang kanta? Ay, ewan.

PAALALA SA MGA INAANAK.

12/24/2012, 05:34 p.m.

“Paalala sa mga inaanak, HINDI PO KAMI NAGTATAE NG PERA AT NG ANUMANG MATERYAL NA BAGAY. Mag-ipon kayo ng karunungan, mag-aral ng mabuti at tigil-tigilan ang pakikipaglandian at ultimo ang pagiging ambisyosa’t ambisyoso na maka-iskor ng mga bagay na tulad ng iPad at mamahaling cellphone mula sa amin. Ang hirap na nga mamuhay, magpapaka-sosyal pa kayo d’yan!”

Una ko itong ipinaskil bilang isa sa aking hindi mabilang na mga status sa Facebook. Pero itutuloy ko na ito bilang isa sa aking natatanging blog post ngayon Pasko.

Hindi sa pambabasag ng trip o sa pagiging “scrooge”, ha? (kasi malamang, kapos sa pag-unawa lang ang magsasabi ng mga yun) Alam ko, namuhay rin ako sa panahon na nakakatanggap ako ng magagarbong laruan noong bata pa ako. Ang pera, makukunsidera pa.

I Miss You LANG t’wing darating ang Christmas?

Warning: This may be an anti-romantic post. Strong Parental Guidance is advised for superficial and fool-minded readers. Read before you react.

Music, please!

(song playing) “Ang Disymebre ko ay malungkot…”

Ayun, hindi ko na alam kung ano ang kasunod ng kantang iyan. Pero kung hindi ako nagkakamali, ang pamagat ng kantang iyan ay “Miss Kita Kung Christmas.”

Does the world really need LOVE?

Sarap lang minsan makinig ng lumang kanta, lalo na papalapit na ang pasko, parang itong mga kataga mula sa Jackson 5 na “Give Love on Christmas Day.”

“But the world needs is love, yes the world needs your love…”

Isang tanong na napakadaling sagutin, pero mahirap ding patunayan (sa madaling salita, KUMPLIKADO pa rin). Kailangan ba talaga ng PAG-IBIG sa mundong ito?

Parang mas naiisip ko pa na ang pinakahiling ng karamihan sa mundo, maliban pa sa mga bonggang-bagong mga imbensyon, ay ang kapayapaan. Ika nga, What is my wish for Christmas… is world peace.

Pero… Pag-ibig? Kailangan ba talaga natin niyan?

The end? WEH.

Sinasabi na sa Disyembre 21, 2012 magkakaroon ng mala-apokaliptong kaganapan sa mundo. Kung iba ang tatanungin, magugunaw daw ang mundo.

Hmmm.... ano na namang kabalbalan ito?

Kabalbalan ba kamo? May mga patunay raw, na base sa siyensa at relihiyon.